Eindelijk internet!

Het heeft eventjes geduurd, maar ik heb eindelijk beschikking over een eigen internetverbinding! Kosten: 40 dollar, voor niets gaat de zon op zullen we maar zeggen. Nou hier Live vanuit de Berkeley I-House library even een overzichtje van de laatste dagen...

24 mei, vertrek. Om half 8 's ochtends zou mijn vliegtuig vanaf luchthaven Brussel vertrekken, twee uur van te voren aanwezig zijn + 2 uur reistijd naar Brussel = half 4 weg. Geen menselijk tijdstip. Maar wonder boven wonder alles op tijd gered en na een hartstochtelijk afscheid van mijn ouders op het vliegtuig naar London gestapt. Na deze korte vlucht mocht ik van half 8 tot half 2 op London Heathrow mijn tijd doden. Het bleek de saaiste periode uit mijn bestaan.

Uur na uur verstreek en hoewel het dagen leken, werd het uiteindelijk toch 13:50 en vertrok de fiere Boeing 747 naar San Francisco (SFO). Ik had niks te klagen, aangezien ik helemaal alleen in een rijtje zat en dus ruimte genoeg had. Bovendien had ik een mooi prive schermpje voor me, waarop ik allerlei films kon kijken en bovendien kon checken waar we onderweg waren en hoelang we nog moesten vliegen. Uiteindelijk vlogen we over SF, bedekt met mist en wolken, maar niettemin een schitterend uitzicht. Helaas bleek het onder de wolken matig, on-Californisch weer. Een graad of 15, brr. Eenmaal geland om 17:00 local time, moest ik door de Customs en Border Patrol, wat een klein uurtje duurde omdat ik in een erg trage rij stond. Uiteindelijk werd ik door een rondlopende officer eruit geplukt en in een snellere rij gezet, duidelijk relaxed! Gelukkig geloofden ze mijn verhaal dat ik in Berkeley ging studeren en mocht ik het land in ;). Ook vroegen ze nog of ik voedsel bij me had...en ik had nog eierkoeken bij me. Die liet ik de officer zien en ik heb iemand weinig zo'n verbaasde blik zien opzetten van "do those guys eat that... THAT?". Eierkoeken zien er na 24 uur handbagage niet echt lekker uit nee.

Daarna op de BART gesprongen, de metro van de Bay Area, op weg naar mijn hostel. Op het kaartje leek het vliegveld vlakbij de stad, maar gezien de tijd die de BART erover deed viel dat toch tegen. Ik kwam aan op Powell street en werd meteen overvallen door de drukte van SF. Enkele daklozen probeerden mij in ruil voor informatie kranten aan te smeren. Een daklozekrant kost in SF zo'n 20 dollar, iets waar onze zwervers nog wat van kunnen leren. Vervolgens langs Powell street, waar zo'n typisch San Francisco-karretje rijdt, naar het hostel gelopen. Als je met een koffer-op-wieltjes door SF loopt merk je wel hoe absurd stijl sommige straten daar zijn.

Eenmaal in het hostel aangekomen was ik redelijk kapot, al ruim 24 uur aan het reizen en amper geslapen. Dus even gauw een hamburger-steak gegeten bij een rare Chinees om de hoek. Om een of andere reden had ie geen bier, waarvan ik eigenlijk wel vond dat ik het verdiend had. Vervolgens lag ik rond een uur of 9 in m'n bed. Op mijn kamer lagen overigens twee autistische Australiers en een Nederlands-Nieuw-Zeelander die op doorreis was naar Nederland.

25 mei, naar Berkeley. Om 7:30 als een herboren mens opgestaan en gauw wat wezen eten om de hoek. In het hostel kon je onbeperkt pannenkoeken eten, maar dan moest je ze zelf bakken. Ja dag! Om de hoek zat een Chinees (een andere dan gisteravond) die flinke porties ontbijt serveerde. Twee eieren, 4 stukken spek, een plak pannenkoek-spul en 4 broodjes. Als je wat boterhammetjes hagelslag gewend bent, is dat een behoorlijk ontbijt! Leuk detail is dat ze je koffie gratis bijschenken als ie op is! Om 10:00 moest ik uitchecken uit het hostel, dus toen ben ik maar richting Berkeley gegaan. Weer op de plaatselijk BART gesprongen en de lijn naar Richmond gepakt, die door Berkeley komt. Onderweg genoten van het uitzicht en aan de overzijde van het water bleek het weer aanzienlijk beter dan in SF zelf. Lees: geen wolk te bekennen.

In Berkeley op mijn gemakje naar het International House gewandeld. Het zag er meteen uit als een gezellige stad, met aanzienlijk minder toeristen en hoogbouw en wat jonger volk. Wel zijn er nog steeds opvallend veel daklozen hier. In het I-House werd ik hartelijk verwelkomt, kreeg de nodige instructies en de sleutel van mijn kamer werd overhandigd: 621. Het I-House ziet er erg sfeervol uit, met veel houtwerk en een aantal grootse zalen. Mijn welkomstbijeenkomst is pas woensdag, dus tot die tijd moet ik het zelf maar even uitzoeken. Op mijn kamer aangekomen was mijn roomie er nog niet. Dus koos ik mooi het onderste bed van het stapelbed. Daarna ben ik wat gaan eten in de dining-room die bij het I-House zit. Een groot lopend buffet met een uitgebreide keuze aan voedsel, over het algemeen erg gezond.

Vervolgens had ik niks te doen. De derde maandag van mei is een feestdag in de States, namelijk Memorial Day, dus vandaag 25 mei was er werkelijk geen fluit te beleven. Op de campus liepen hooguit wat mensen (net als ik) foto's te maken. Kantoren, winkels en cafe's waren dicht. Niettemin van mijn vrije dag gebruik gemaakt om Berkeley te verkennen. Het stratenblokken systeem in de VS vind ik werkelijk briljant, aangezien je er onmogelijk kan verdwalen. Bovendien weet je altijd zeker in welke richting je loopt. De campus van UC Berkeley ziet er echt schitterend uit. Vergeleken met de gebouwen, parken en bloementuinen daar ziet de Radboud Universiteit eruit als een boerenschuur - bij wijze van... En ik heb natuurlijk het interieur nog niet gezien.

Aan het eind van de middag ben ik nog een paar uurtjes in de heuvels achter Berkeley gaan wandelen. In de hete middagzon was dat behoorlijk afzien, maar het resultaat was er zeker naar. Het uitzicht was adembenemend. Je kunt in de verte (in de mist weliswaar) San Francisco zien liggen, aan je voeten beneden je ligt Berkeley, rechts van je Richmond en links Oakland. Ik heb er wel een aantal mooie fotootjes kunnen maken. Ook heb ik tijdens de beklimming mijn schoenen gesloopt, ik had er niet echt bij nagedacht dat mijn schoenen niet zo sterk meer waren. Nu heb ik een gat in m'n linkerzool ;)

Na de afdaling was ik redelijk kapot en was vergeten dat mijn conditie niet meer is wat het geweest is, dus vanaf mijn heupen naar beneden was alles een beetje verkrampt. Even langs mijn kamer gegaan - mijn roomie was er nog steeds niet - om vervolgens Downtown Berkeley wat te gaan eten. Een stijlvol restaurant uitgekozen, waar ze erg vriendelijk waren. De serveerster ging zelfs eventjes aan mijn tafeltje zitten toen ze mijn bestelling op nam. En godzijdank hadden ze er bier, dus ik heb mijn eerste American beer op. Voor de rest had ik een groot bord salade, om het calorierijke ontbijt te compenseren.

Op de terugweg naar mijn kamer even getimed hoe ver het eigenlijk lopen is naar de stad. Toch nog ruim 25 minuten. En dat stuk heb ik dan 5 keer gelopen vandaag! Op mijn kamer bleek dat mijn room-mate gearriveerd was. Het is een Fransman wiens naam mij even ontglipt is. Met een groep van zo'n 30 Fransen zijn ze hier voor de eerste 6 weken. Relaxte kerel, eventjes gepraat met hem en een vriend van hem. Vervolgens rond 22:00 gaan slapen aangezien we allebei erg moe waren.

En vandaag, 26 mei heb ik dus eindelijk internet weten te regelen. Aangezien vandaag alle colleges gaan beginnen hoop ik dat er wat leven in de brouwerij komt. Ik heb vanmiddag van 15:30 tot 18:00 mijn eerste college van Investments, alleen weet ik niet waar ik moet zijn, wat ik mee moet nemen en wat ik ervan moet verwachten. Weet je, we zien het wel.