De eerste week in vogelvlucht

Nou, de eerste week zit er alweer op! Dat was me het weekje wel. Laat ik maar beginnen bij de colleges, aangezien we daar enigszins waren gebleven.

De colleges zijn vrij pittig. Voor het ene vak, Investments, heb ik vier colleges van 2,5 uur in de week, voor de andere drie. Investments gaat helaas niet over hoe je zo snel mogelijk rijk wordt, meer hoe je niet arm wordt als je ergens in investeert. En hoe je dat moet berekenen. Over 2 weken heb ik al een zogenaamd mid-term van dat vak, oftewel een tussenexamen dat voor 35% meetelt voor je eindcijfer. Erg Amerikaans. Bij Investments zit overigens de enige Nederlander die ik tot nu toe gezien heb, uit Delft. Hij woont helaas niet in het International House waar ik woon, maar in de Residence Halls, een andere huisvester op de campus.

Voor het andere vak, Marketing, hebben we een bijzondere docent. Het is een Israeliër en hij doet me een beetje denken aan een Israelisch politicus. Af en toe vrij ongenuanceerd, zullen we maar zeggen. Zijn colleges zijn erg vermoeiend, aangezien hij constant dingen aan de groep vraagt. Moeilijke vragen, dus je moet echt nadenken. Het is niet 1,5 uur achterover zitten zoals in Nederland. Hij heeft wel erg grappige anekdotes en verhalen, dus vervelend is het niet.

Voor Marketing moeten we bovendien een aantal groepsopdrachten doen. Voordat het eerste college begon sprak ik wat met twee Duitse gozers die hier ook voor de Summer Sessions waren, dus daar zit ik nu mee in een groep. En aangezien er van de 60 studenten in deze cursus, 55 reguliere Berkeley-studenten zijn (of "cal-students", zoals ze zichzelf noemen), zitten er ook twee Berkeley students bij. Eén ervan is een typische American jock, 2 meter lang en een Nike logo in zijn al redelijk beperkte hoeveelheid haar geschoren. Verder is het veel lezen, veel opdrachten maken en inleveren, maar tot nu toe loop ik nog voor.

Maar gelukkig is er nog een leven naast de colleges. De laatste avonden regelmatig wat gaan drinken met de twee Duitse groepsgenoten, Jens en Jens (Ze heten dus allebei Jens) en een Mexicaan die bij hun in de flat woont. Ook zij wonen in de Residence Halls, i.p.v. het I-House. We hebben al twee café's uitvoerig getest op de kwaliteit van het bier. Een café schonk zelfs Hoegaarden en Heineken (helaas wel erg duur). Gunstiger is echter de pitcher Bud voor $10 in Henry's, en op een gegeven moment proef je het kwaliteitsverschil toch niet meer.

Met zijn vieren zijn we dit weekend naar Yosemite National Park geweest. Naar Amerikaanse begrippen ligt dit 'vlakbij', zo'n 350 kilometer verderop. We hebben op zaterdagochtend een auto gehuurd, een duidelijk relaxte Nissan nog-wat die in Europa niet bestaat en rond 13:00 stonden we onszelf te vergapen aan de schoonheden der natuur in Yosemite. Normaal is de entree voor een auto vrij prijzig, maar dankzij een pasje die ik van een huisgenoot in Nijmegen heb gekregen, konden we mooi gratis. Thanks Antoine ;)

In Yosemite hebben we een middagje lang een aantal standaard attracties bekeken. Een watervalletje hier, en een uitzichtje daar. Het uitzicht vanaf Glacier Point, op zo'n 2500 meter hoogte, is wel adembenemend. Ik heb er foto's van, maar ik denk dat die nog niet eens half weergeven hoe indrukwekkend het daar was. En we zijn naar de Sequoia-bomen geweest, dat zijn bomen van een paar duizend jaar oud, resistent tegen vuur, ziektes en allerlei andere plagen en ze zijn groot, erg groot. Ook dat was erg indrukwekkend. Toen het donker werd rond een uur of 21:00 zijn we weer terug gegaan, en rond 1:30 's nachts stonden we weer in Berkeley. Mijn schoenen hebben het helaas wel verder begeven na een bezoekje aan Yosemite.

Dat voorzover de belevenissen. Verder heb ik een telefoon gekocht voor mijn verblijf hier, waarbij ik redelijk afgezet ben door Verizon, mijn provider. Wie heeft er wel eens van 'aansluitkosten' bij een Prepaid telefoon gehoord?! Toch weer $25, kassa. En verder moet je bij alle producten in de schappen 10% tax bijtellen, die er bij de kassa pas bij komt. Als ze dat gewoon even op de menukaart of de prijskaartjes bijtellen. De phrase "They're ripping us off" hebben we afgelopen week veelvuldig gebruikt. En laat ik afsluiten met een bijzondere service die de universiteit biedt...als je tot laat in de bibliotheek hebt gezeten, het is al donker en je wilt naar huis, dan kun je het zogenaamde Bear-Walk bellen (Berkeley students noemen zich soms ook Bears, naar hun sports-team). Als je Bear-Walk belt komt er binnen een kwartier een police officer van de Berkeley department en die loopt met je mee naar je woning! Wij grapten dat als je je 's nachts bearified voelt, je ook even moet bellen. Insider's joke :)